ჩვენ შევიმუშავეთ კომპლექსური დაცვის სტრატეგია, რომელიც რამდენიმე მნიშვნელოვან ასპექტს ემყარებოდა:

• პრობლემის წყაროსა და პასუხისმგებელი მხარის იდენტიფიცირება:

მეზობელი ცდილობდა მთელი პასუხისმგებლობა ჩვენი კლიენტისთვის დაეკისრებინა, რასაც თითქოს ექსპერტის დასკვნით ამყარებდა. თუმცა, აღნიშნული დასკვნა მხოლოდ ვარაუდს ეფუძნებოდა და აცხადებდა, რომ შესაძლოა წყალი ჩვენი კლიენტის ტერასიდან ჩასულიყო, თუმცა კონკრეტული მტკიცებულება მოპასუხის ბრალეულობის შესახებ წარმოდგენილი არ ჰქონდა. ჩვენ დავამტკიცეთ, რომ იმ შემთხვევაში, თუ ტერასიდან წყალი მართლაც ჩავიდა, აღნიშნული არ ყოფილა ჩვენი კლიენტის ან მისი მშენებლების უკანონო ქმედების შედეგი. პრობლემა გამოწვეული იყო მშენებლობის პროცესში დაშვებული სერიოზული ხარვეზებით, რაც შენობის ჩაბარებისას განახორციელა დეველოპერმა. ჩვენმა კლიენტმა უძრავი ქონება იყიდა "თეთრი კარკასის" მდგომარეობაში, სადაც ტერასა და სანიაღვრე სისტემაც უკვე მოწყობილი იყო. ასევე გამოვლინდა სერიოზული დარღვევები ჰიდროიზოლაციასა და აივნების დახრილობაში, რის გამოც წყალი დაგროვდა და გაჟონა ბინაში.

მნიშვნელოვანია ისიც, რომ იმავე კორპუსში მსგავსი პრობლემები სხვა მეზობლებსაც აწუხებდათ, რაც ნათლად მიუთითებს სისტემურ ხარვეზზე, საქმე არ გვაქვს ერთჯერად შემთხვევასთან, რომელიც ჩვენი კლიენტის ქმედებებმა გამოიწვია. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი კლიენტი არ იყო პასუხისმგებელი, მან საკუთარი ხარჯებით, დაახლოებით 150,000 ლარის ოდენობით სრულად განაახლა ტერასა და აივნები, რათა მომავალში მსგავსი პრობლემები თავიდან აეცილებინა.

• ექსპერტიზა როგორც აუცილებელი მტკიცებულება ზიანის ანაზღაურების საქმეებში

პრობლემის გამომწვევი მიზეზების ზუსტად დასადგენად, ჩვენ ჩავატარეთ დამოუკიდებელი ექსპერტიზა ლევან სამხარაულის სახელობის სასამართლო ექსპერტიზის ეროვნულ ბიუროში. აღნიშნული ბიურო ერთადერთი დაწესებულებაა, რომლის დასკვნასაც სასამართლო უპირობოდ ითვალისწინებს. ბიუროში შესაძლებელია ნებისმიერი სახის ექსპერტიზის დანიშვნა, როგორც სამშენებლო, ასევე სამედიცინო. თუმცა, მაღალი სამუშაო დატვირთვის გამო, ექსპერტისა და ექსპერტიზის დასკვნის პროცესი შესაძლოა საკმაოდ გაიწელოს, დაჩქარებული წესით ექსპერტიზის დანიშვნისა და შესაბამისი საფასურის გადახდის შემთხვევაშიც კი.

• დარღვეული უფლებების აღდგენა უფლების ბოროტად გამოყენების პირისპირ

მოსარჩელე ასევე მიუთითებდა აივნის დაბინძურებაზე, რაც გამოიხატა იატაკზე არსებულ მცირე ლაქებში. ჩვენმა კლიენტმა სრული მზადყოფნა გამოთქვა, რათა აღმოეფხვრა აღნიშნული ნაკლოვანება. დაიქირავა შესაბამისი დასუფთავების სამსახური, რომელმაც ჩაატარა საცდელი წმენდა, რაც წარმატებული აღმოჩნდა. დასუფთავების კომპანიამ ასევე მოამზადა დეტალური გეგმა ტერიტორიის სრულყოფილი მოწესრიგებისთვის. თუმცა, მოსარჩელე სისტემატურად უქმნიდა დაბრკოლებას აღნიშნული სამუშაოების შესრულებას. მან ვერ შეათანხმა დასუფთავების სამსახურის ვიზიტის დრო, წამოაყენა საკმაოდ უჩვეულო მოთხოვნები, მაგალითად დაეფინანსებინა მოპასუხეს მისი წარმომადგენლის საზღვარგარეთიდან ჩამოსვლისხარჯები, რომელიც დააკვირდებოდა დასუფთავების პროცესს. არაერთხელ მოითხოვა ინფორმაცია დასუფთავების ქიმიკატების, საშუალებებისა და მეთოდების შესახებ და შემდეგ უბრალოდ უარი თქვა სამუშაოების გაგრძელებაზე.

ამგვარი ქმედება ცალსახად მიუთითებდა მოსარჩელის განზრახ სტრატეგიაზე — ხელოვნურად შეენარჩუნებინა "ზიანის" მდგომარეობა, რათა შემდგომში მოეთხოვა სრული ფინანსური კომპენსაცია, რაც, რა თქმა უნდა, გაცილებით უფრო დიდ თანხას შეადგენდა. ჩვენი დასკვნით, მოსარჩელის ასეთი ქცევა მიუთითებდა არა დარღვეული უფლების აღდგენის სურვილზე, არამედ უფლების, სიტუაციის ბოროტად გამოყენებაზე.

• "მიუღებელი შემოსავალი" — როგორ უნდა დამტკიცდეს მისი არსებობა და ოდენობა

მოსარჩელის ერთ-ერთ ყველაზე საკამათო მოთხოვნას წარმოადგენდა მიუღებელი შემოსავალი, რომელიც მისი მტკიცებით გამოწვეული იყო იმით, რომ ამ დროის განმავლობაში ვერ მოახერხა ბინის გაქირავება, რადგან ტერასის კაფელზე თითქმის შეუმჩნეველი ლაქები არსებობდა. ჩვენი მხარის ძირითადი არგუმენტი გახლდათ ის, რომ რეალურად მოსარჩელე თავად ცხოვრობდა აღნიშნულ ბინაში ოჯახის წევრებთან ერთად, რაც წინააღმდეგობაში მოდის ქირავნობის ინსტიტუტთან. ამ ფაქტს ადასტურებდა თავად მოსარჩელის განცხადებები, პოლიციის გამოძახების ოქმები, სარემონტო ჯგუფის ჩვენებები, ყველა მათგანი მიუთითებდა ბინაში მოსარჩელის მუდმივ ცხოვრებაზე. გარდა ამისა, მოსარჩელეს არ წარმოუდგენია არცერთი დოკუმენტი, რომელიც თუნდაც ირიბად დაადასტურებდა გაქირავების განზრახვას, ასევე არ არსებობდა განცხადებები, დამქირავებლებთან დადებული ხელშეკრულებები ან ეკონომიკური საქმიანობის რეესტრში რეგისტრაცია.

ჩვენ დავეყრდენით საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ჩამოყალიბებულ პრაქტიკას, რომლის მიხედვითაც ქირის ღირებულებაზე მხოლოდ ექსპერტის დასკვნა არ არის საკმარისი, თუ რეალური განზრახვა უძრავი ნივთის გაქირავებისა არ დასტურდება სხვა ობიექტური მტკიცებულებებით. ეს პრინციპი წარმოადგენს ზიანის ანაზღაურების საქმეებში ერთ-ერთ საკვანძო საკითხს.