ყველაფერი საქორწინო ხელშეკრულების შესახებ

საქორწინო ხელშეკრულება არის მეუღლეებს შორის დადებული სამართლებრივი შეთანხმება, რომელიც განსაზღვრავს მათ ქონებრივ უფლებებსა და მოვალეობებს როგორც ქორწინების პერიოდში, ისე განქორწინებისას.

საქორწინო ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს როგორც ქორწინების რეგისტრაციამდე, ისე რეგისტრაციის შემდეგ ნებისმიერ დროს.

საქორწინო ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს როგორც უკვე არსებულ, ისე მომავალში შეძენილ ქონებაზე.

მეუღლეებს შეუძლიათ:
გააერთიანონ მთელი თავიანთი ქონება, რომელშიც ჩაირიცხება ქორწინების განმავლობაში შეძენილი ქონებაც, ანდა მთლიანად ან ნაწილობრივ თქვან უარი ამგვარ გაერთიანებაზე და დაადგინონ თითოეულის წილობრივი ან განცალკევებული საკუთრება ქონებაზე.

მხოლოდ აღნიშნულ ქონებაზე არ შეიძლება დაიდოს საქორწინო ხელშეკრულება და არც არის საჭირო, რადგან ეს ქონება საქორწინო ხელშეკრულების დადების გარეშეც წარმოადგენს ყოველი მეუღლის ინდივიდუალურ საკუთრებას.

ხელშეკრულება შეიძლება შეიცვალოს ანშეწყდეს მხოლოდ მეუღლეთა ურთიერთშეთანხმებით. ცალმხრივი უარი დაუშვებელია.

თუ მეუღლე თვლის, რომ ხელშეკრულების პირობები უკიდურესად არახელსაყრელ მდგომარეობაში აყენებს მას, შეუძლია მიმართოს სასამართლოს ხელშეკრულების პირობების შეცვლის მოთხოვნით.

ხელშეკრულებით არ შეიძლება შეიცვალოს:
მეუღლეთა ურთიერთრჩენის მოვალეობა;
მშობლების უფლება-მოვალეობები შვილების მიმართ;
საალიმენტო ვალდებულებები;
დავის შემთხვევაში სასამართლოში მიმართვის უფლება.

საქორწინო ხელშეკრულება მნიშვნელოვანი სამართლებრივი მექანიზმია, რომელიც მეუღლეებს საშუალებას აძლევს დაარეგულირონ თავიანთი ქონებრივი ურთიერთობები. მისი გამოყენება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ქონებრივი უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად.